Een warme voorjaarsavond. In het oude stadscentrum van Culemborg, op de Varkensmarkt, zit, ineengedoken in een hoekje onder de winkelruit van De Engelse Ruijter, een zichtbaar zieke duif, een Turkse Tortel. Vriendelijke mensen hebben er een schoteltje met wat water en voer bij geplaatst, maar het diertje oogt stervend. Een paar meter verderop, een beetje schuilgaand onder een paar fietsen, zit de andere helft van het koppeltje. Waakzaam, zorgzaam. Als ik een uurtje later terugkom, zitten ze heel dicht bij elkaar. Alsof de een de ander met zijn (of haar) nabijheid wil warmen en troosten. Tortelduifjes, trouw in goede en kwade dagen, tot de laatste kus.
