Het is nog niet eens november, maar mijn Facebook pagina barst al bijna uit zijn voegen door de erupties van voor- en tegenstanders van Zwarte Piet. Welnu, laat ik dan, nu ik nog zo toepasselijk in Spanje verblijf, ook maar gelijk even zeggen wat ik ervan vind, dan hebben we dat voor dit jaar weer gehad. Nooit heb ik bij Zwarte Piet aan racisme gedacht. Wel heb ik me jaren geleden inwendig al wel eens afgevraagd, hoe mensen die zelf donker van huid zijn, daar nou tegenaan zouden kijken. Maar pas enkele jaren geleden heb ik dat daadwerkelijk durven vragen aan een Surinaamse collega bij Defensie. Zij, hoog opgeleid, intelligent, humoristisch, had er tot mijn schrik en schaamte wel last van! Elk jaar weer. Niet zoveel last, dat ze ervoor in therapie moest, maar toch… Voor mij was het vanaf dat moment duidelijk: geef Piet een paar roetvegen, schilder hem desnoods in de kleuren van de regenboog, doe er voor de variatie ook een witte en een zwarte bij, maar schaf de kennelijk pijnlijke en kwetsende figuur zoals we die zolang gekend hebben, af. Klaar. We zetten ook geen echte brandende kaarsen meer in onze kerstboom! By the way … volgens mij zijn we pas echt alle racisme voorbij, als in de toekomst ook Surinamers, Antillianen, Somaliërs en Kaap Verdianen zonder enige reserve en met plezier bereid zijn om voor Piet te spelen. Of voor Klaas.
