Ik heb het wel eens geprobeerd: het vieren van Sinterklaas in de kring van ons gezin - toen alle kinderen volwassen waren - voorzichtig ter discussie te stellen. Maar altijd weer stuitte dat op vastberaden en unaniem protest. Pakjesavond, ooit begonnen toen onze oudsten nog peutertjes waren, (en als traditie overgenomen uit mijn eigen jeugd) is in ons gezin heilig. Potentiële levenspartners moeten daar ook aan geloven, anders gaan ze de laan uit! Wat er ook gebeurt, en hoezeer de kale bodem van de portemonnee ons aangrijnst, vieren zullen we het! Met chocolademelk, speculaas, rijm en surprises, geklop op de deur en een hand die strooit. Ik ben er al avonden mee bezig. En ik verheug me er net als elk jaar enorm op! Wat een prachtige gelegenheid om elkaar genegenheid te betonen en van milde kritiek of zacht advies te voorzien. In een sfeer van humor, creativiteit en verbondenheid. Dat moeten we ons niet laten afnemen. En wat dit met de kleur van Piet te maken heeft? Precies, helemaal niets!
