Bekeringsverhalen hebben vaak iets clichématigs, waardoor ze aan overtuigingskracht verliezen. Maar ik was zeer onder de indruk van het verhaal van de Ierse dichter, voormalig milieuactivist en schrijver Paul Kingsnorth. Het is pakkend, te lezen hoe een intelligent, welbespraakt, wereldwijs mens woorden geeft aan de ingrijpende ommekeer op zijn levensweg. In dit geval: een terugkeer naar het geloof van zijn kinderjaren. Na alles te hebben afgelegd wat kinderlijk was, nu teruggekeerd tot een tweede naiviteit. Gegrepen door Christus, bijna contre coeur. Het hele verhaal valt te lezen op www.firstthings.com onder de titel The Cross and the machine. Als appetizer vertaalde ik de slotalinea…
“… Ik groeide op met de overtuiging waarmee alle moderne mensen groot worden: dat vrijheid grenzenloosheid betekent. De christelijke orthodoxie leerde me dat deze vrijheid helemaal geen vrijheid is, veeleer verslaving aan begeerten: een passende omschrijving van mijn eerste dertig levensjaren. Waarachtige vrijheid, zo blijkt, is afzien van wat je zelf wil en je richten naar Gods wil. Jezelf verloochenen. Het laten gebeuren. Ik ben daar bepaald niet goed in, maar ik begrijp nu ten minst welke weg ik moet gaan. In het rijk van de Mens zijn de oceanen vergeven van plastic, branden de bossen, en puilen de steden uit van miljonairs en tentenkampen. En terwijl dit alles groeit als een kankercel, blijven we allemaal knielen voor het beeld van de grote god Economie. Stel je nou eens voor dat dit antieke christelijke geloof uiteindelijk geen obstakel maar een uitweg is? Nu we steeds beter de consequenties zien van het eten van de verboden vrucht, de keuze voor macht boven dienstbaarheid, scheiding boven verbinding, wordt duidelijk wat er op het spel staat. Overgave of verzet; offer of verovering; de dood van het Ik of de overwinning van onze eigen wil; het Kruis of de machine. Door alle eeuwen zijn we voor deze keuze gesteld. De poort is eng en de weg is smal en misschien zullen we die wel nooit werkelijk ten volle gaan. Maar is er een andere weg naar huis?”
