22 is ze. Ze hoort dus nog bij ‘de jeugd’. Bij die jeugd waarnaar zo vaak met de vinger gewezen werd en wordt. Bijvoorbeeld als het gaat om het in acht nemen van corona-maatregelen. J. was onlangs met een vriendengroepje een paar dagen op stap geweest. Op de terugweg vertoonde een van haar vriendinnen klachten die aan corona deden denken. Een test wees uit: jawel, het was corona! Waarop ook mijn dochter liet zich testen en ook zij bleek, ondanks twee Pfizers, het virus bij zich te dragen, overigens met nauwelijks hinderlijke gevolgen. Maar toch: geheel uit zichzelf is zij vervolgens een week lang in strikte quarantaine gegaan, heeft zelfs afgezien van haar rondje hardlopen, waarbij je toch niet per se met andere mensen in contact hoeft te komen. Ik ben trots op haar, om deze zorgzame houding, om haar bereidheid om vijf dagen af te zien van inkomsten uit haar horecabaantje, om een week lang geen mensen te ontvangen of te bezoeken en zich met boeken en Netflix op haar eigen kleine studentenkamertje door deze periode heen te slaan, (met gelukkig de digitale lifeline voor de broodnodige sociale contacten). Ik prijs haar, en ik prijs al die mensen in ons land die nog altijd voorzichtig proberen te zijn, afstand houden, niet met teveel mensen bij elkaar proberen te komen, grote samenscholingen mijden en gewillig een mondkapje opzetten, zelfs waar het niet meer verplicht is. Ik prijs al die kerkelijke gemeenschappen, waar in de kerkgebouwen nog altijd keurig lijntjes gespannen zijn tussen rijen stoelen en banken, opdat mensen zich veilig voelen en geholpen worden bij het altijd lastige afstand houden. Hulde aan al die mensen die dit alles niet zozeer vanwege hun eigen gezondheid doen – zeker, je kunt het virus nog oplopen, maar eenmaal gevaccineerd is dat meestal draaglijk -, maar omdat ze het virus niet willen overdragen op kwetsbare anderen, zelfs niet op wappies en anti-vaxers. Dat op Zandvoort en in het eredivisievoetbal de tribunes weer vol kunnen stromen, is vooral aan deze mensen te danken, veel meer dan aan de maatregelen en richtlijnen uit Den Haag, waaromheen in toenemende mate de geur van opportunisme en willekeur hangt. Ik ben trots op mijn dochter!
Comentarios