Driehonderdvierenzestig dagen van het jaar ben ik republikein. Niet dat ik zo gemakkelijk een aansprekende president kan bedenken, maar toch… Zo venijnig als Youp van ’t Hek het regelmatig onder woorden brengt, kan en wil ik het niet, maar ook ik heb last van de dure jachten en speedboten, de villa’s, de premie van anderhalf miljoen voor Amalia en noem alle voorspelbare bezwaren maar op. Ik haast me overigens erbij te zeggen dat mijn ergernis niet de concrete bewoners van het Huis Oranje betreft. Ik vind ze sympathiek, menselijk, bereikbaar en respectabel en ben dat voorbarige vakantiereisje allang weer vergeten. Maar toch: republikein dus. 364 dagen per jaar. Maar niet op Koningsdag. Op Koningsdag hul ik me in oranje, smeer mijn wangen in met rood-wit-blauw, hang vlag en wimpel uit en voel me volledig monarchist. Als de bloesem op z’n best is, april zich van haar meest zonnige kant laat zien, de oranje tompouces van bakker Verhallen ook dit jaar weer onovertroffen, dan is er – lockdown of niet – geen mooiere dag dan Koningsdag en vier ik de vrijheid, waarvan het Huis Oranje op de een of andere manier symbool is en waarvan Koningsdag een kleurrijke expressie vormt.
Comentários