Aangehechte foto komt uit Kiev. Of Kyiv zo u wilt. Gemaakt op zaterdagnacht j.l. Ons toegestuurd door de zus van mijn schoondochter, Irina, die met haar gezinnetje in het appartement ernaast woont. Het is een klein maar veelzeggend getuigenis van de ware aard van Poetin’s oorlog, zogenaamd bedoeld om het arme Oekraïense volk van hun nazi-regering te bevrijden. Het is bij ons allang geen voorpaginanieuws meer en van de Oekraïense vlaggen die her en der in onze dorpen en steden hangen, als teken van de aanwezigheid van vluchtelingen, kijken we allang niet meer op. Dat is geen boosaardigheid, ook geen onverschilligheid, zo werkt het nou eenmaal onder ons, het abnormale 'went' als het maar lang genoeg doorgaat, of je leert ermee te leven. Maar het fotootje, heet van de naald doorgestuurd, schudde mij wel weer even wakker. Er is een oorlog gaande, en de agressor heeft geen enkel probleem met schending van de meest elementaire morele en humanitaire waarden. Dat we dat ons weer even realiseren en beseffen dat het gevecht dat rond Bachmut en andere steden in het oosten van dit land geleverd worden, ook een gevecht is tegen een regime dat waarheid, mensenrechten en humaniteit volledig aan de dure laarzen lapt.
Comentários