Heb er eigenlijk geen zin in, maar voel me toch geroepen iets te zeggen over Staphorst en de 30 personen regel in de kerk. Veel mensen vallen massief over de Staphorsters heen. Dat vind ik iets te gemakkelijk. Ook al voel ik zelf geen enkele vorm van verwantschap met deze variant van het protestantisme. Sterker nog, ik ervaar regelmatig plaatsvervangende schaamte en verlegenheid bij allerlei geluiden uit de hoek van de ultragereformeerde orthodoxie. Diezelfde schaamte en verlegenheid ervaar ik overigens ook bij evangelische, joodse, islamitische, katholieke of andere religieuze uitingen van hetzelfde niveau. Het is de houding van zelfgenoegzaamheid, 'wij hebben de waarheid in pacht', vaak verhuld onder een schijnvertoning van nederigheid en zalvend taalgebruik, die mij hartelijk doet sympathiseren met alle mensen die vol walging elke geïnstitutionaliseerde vorm van religie de rug toekeren.
Dat alles gezegd hebbend, wil ik het toch een beetje voor de Staphorsters opnemen. Ik denk dat Staphorst momenteel wel heel erg kop van jut is, domweg omdat ''Staphorst" voor veel mensen met een snel en makkelijk oordeel nou eenmaal symbool is voor oerconservatieve godsdienst van het kaliber 'je mag niets en je moet van alles'. Maar laten we eerlijk zijn: ook elders in ons land zijn we in de afgelopen maanden daar waar het maar mogelijk was bijeen geweest, religieus, politiek, cultureel, sportief of anderszins. En daarbij is vaker wel dan niet de anderhalve meter regel letterlijk met voeten getreden. Niet eens per se uit onwil of onverschilligheid, maar domweg omdat wij mensen nou eenmaal kuddedieren zijn die bijna automatisch op een kluitje bijeen dringen, zodra er een gemeenschappelijke focus is. Al is het maar de ingang van een treincoupé. In kerken, ook in Staphorst, is men vergeleken met veel andere maatschappelijke sectoren meer dan gemiddeld behoedzaam en zorgvuldig met de corona-regels omgegaan. Handen wassen, registratieplicht, ruim uit elkaar zitten, en op heel veel plaatsen: niet zingen, ook niet waar het volgens de deskundigen volstrekt verantwoord was.
Ik ben van mening dat het kerken en geloofsgemeenschappen siert om uit solidariteit met andere, meer getroffen groepen in de samenleving, bescheiden gebruik te maken van de religieuze vrijheid. Maar slechts 30 mensen in een gebouw waar er 80x zoveel in kunnen, lijkt ook mij enigszins overdreven.
