Vorige week zaterdag de halve marathon op Spitsbergen gelopen. Een bijzondere ervaring, daar op 78 graden noorderbreedte. Temperatuurtje ongeveer nul, aan alle zijden rondom besneeuwde bergtoppen, rennen langs een bevroren meer, een waterig zonnetje dat echter weigert te verdwijnen, waardoor de nacht oogt als de dag. Voor de renners onder de lezers van deze blog: een aanrader, google maar eens. Genoten van deze prachtige ervaring, maar tegelijkertijd ontkom je niet aan kritische reflectie: zo’n eind vliegen voor een rondje rennen? Had ik nog een antwoord op: het ging ook om de ontmoeting met een Noorse kameraad, die op Spitsbergen woont en werkt. Ontmoeting en ontspanning gingen mooi samen en bovendien … de ruim tweeduizend mensen die permanent op Spitsbergen wonen, leven in toenemende mate van het toerisme. Ik deed dus ook nog eens een beetje aan ontwikkelingssamenwerking, al zou ik zelf snel tot de bedelstaf vervallen als ik daar van mijn inkomen moest rondkomen. Onderweg in het vliegtuig een toepasselijk boek gelezen. Van onze eigen Culemborgse schrijfster Lineke Dijkzeul: over Willem Barentsz en zijn metgezellen in hun zoektocht naar een zeeweg annex handelsroute naar China via het noorden. Meeslepend en beeldend vertelt ze, gebaseerd op de dagboeken van Gerrit de Veer, een van de toenmalige bemanningsleden, het heroïsche verhaal over de overwintering op Nova Zembla. Al lezend raakte ik diep onder de indruk van de veerkracht, de creativiteit, het doorzettingsvermogen, de kameraadschap en de vindingrijkheid van deze verre voorouders. Ik vloog in een paar uur naar Spitsbergen – het eiland dankt zijn naam aan Willem Barentsz – en de piloot loodste het vliegtuig feilloos tussen de besneeuwde bergtoppen door over de baai naar het kleine vliegveld. Eenmaal op ons gastadres hadden we direct weer WIFI en een prima verwarmingssysteem zorgde dat we binnenshuis behaaglijk konden vertoeven. Al die kennis, al die technologie is niet in onze generatie verworven en ontwikkeld, al eeuwenlang waren mensen met hun toenmalige inspanning, denkwerk en vindingrijkheid een schakeltje in de keten die ons vandaag de dag heeft gebracht waar we nu zijn. Eens te meer realiseerde ik me, daar in het hoge noorden, staande bij het waarschuwingsbord voor Polar Bears, dat wij op de schouders van reuzen staan!