Vanmorgen wakker geworden met een wiebelige maag. Kokhalzend rende ik naar de dichtstbijzijnde WC –pot. En constateerde, terwijl ik kreunend en kotsend boven die porseleinen bak hing, dat de wereldproblematiek eventjes heel ver van mijn bed was. Ik had ineens de handen vol aan mijn eigen kleine leed en ongemak, ’t is zonde dat ik het zeggen moet.
Gelukkig was ik al snel weer voldoende in conditie om het dagelijkse nieuws tot me te kunnen nemen. Niet dat een mens daar nou veel beter van wordt! Brexit gaat door! Het is dat mijn maag al leeg was.... Anno 2016 lijken we nog altijd niet te willen erkennen dat nationalisme en isolationisme tot de grootste bedreigingen van de wereldvrede behoren. We kunnen niet meer terug naar een wereld waarin iedereen in zijn eigen culturele, ideologische, religieuze en etnische hokje gelijk zit te hebben. We kunnen niet meer terug naar een wereld, waarin je je kunt permitteren te leven, alsof er geen totaal andere realiteit om de hoek ligt. De kloof tussen arm en rijk, mensensmokkel, massale vluchtelingenstromen … we lossen het samen op of we lossen het niet op. Je distantiëren en doen alsof dat het probleem van de buren is, is laf, egoïstisch en uiteindelijk volstrekt onrealistisch.
Ik blijf me erover verbazen dat we, in een tijd waarin ongeveer de helft van alle mensen op aarde via Facebook met elkaar verbonden is en we daadwerkelijk kunnen constateren hoezeer we, ongeacht kleur, ras en religie, ten diepste op elkaar lijken als mens, tegelijkertijd een toename van racisme, nationalisme en rechts-extremisme moeten constateren. Nog nooit reisden we zo snel en goedkoop over de wereld, nog nooit hebben we zo gemakkelijk toegang tot kennis gehad, nog nooit is het zo gemakkelijk geweest om kennis te maken met andere geloven en culturen. Verschillen zijn er, uiteraard. Pijnlijke verschillen soms. Toegegeven, de beleefdheid vereist soms ‘don’t ask, don’t tell’. Maar naarmate ontmoetingen zich verdiepen, is mijn ervaring dat je elkaar kunt verrijken. En niet alleen culinair… Waarmee ik terug ben bij het begin: Brexit, en de houding die daarachter schuilt, daar keert mijn maag zich van om… I’m so sorry!
