Zou ik in Spanje willen wonen? Het wordt me, nu ik drie maanden aan de Costa Blanca vertoef, nogal eens gevraagd. Welnu, voor het klimaat zou ik vandaag nog verhuizen! Ook heb ik ontdekt dat ik hier voor vaste lasten als wonen, energiekosten, wegenbelasting, zorgpremie etc. met ongeveer de helft minder toe kan dan in Nederland.
Daar komt bij dat de Spaanse mentaliteit mij ook zeer aanstaat. Spanje is, voor zover ik kan waarnemen, een wij-samenleving, waar allerlei ‘ouderwetse’ waarden als familie- en gemeenschapszin hoog in het vaandel staan. Veel minder dan in Nederland is er sprake van fragmentarisering en individualisering. In ons land zie je toch niet zo snel een puber met zijn hoogbejaarde oma de dansvloer betreden of gearmd samen naar de mis gaan! Laat staan dat de familie mijn hypotheek ophoest als ik failliet raak.
Ook de Spaanse keuken is uitnodigend. Heb trouwens geleerd dat hutspot van origine Spaanse spijs is. Had het kunnen weten, de Leidenaren troffen bij het einde van het beleg de pannen buiten de poort aan.
Dat ik vooralsnog in Nederland blijf, mag na bovenstaande wel een raadsel heten. Ik kan maar één reden bedenken: het netwerk van gezin en familie, vrienden, sportkameraden, buurtgenoten, kerkgemeenschap, culturele activiteiten, alles wat mijn leven in Nederland elke dag zoveel inhoud geeft. Daarvoor trotseer ik regen en wind, betaal – met tegenzin – de veel te hoge maandlasten en berust zuchtend in de overgeorganiseerde bureaucratie. En gelukkig is er hutspot.
