Het is even wennen, al die Turkse vlaggen. Aan huizen, op auto’s, waar je ook maar kijkt zie je de rode vlag met de ster en de halve maan. Nationalistisch? Of nog erger zelfs? De mensen hier zien dat anders: ze zijn trots op hun land, hun geschiedenis, hun cultuur, en op Kemal Ataturk die ook hier in Alanya uiteraard een eigen park met standbeeld heeft en naar wie de brede boulevard langs de zeekust genoemd is. En hoe breng je die nationale trots tot uiting? Juist, met de nationale vlag! Om het pikanter te maken: ook veel Koerden die hier in de toeristenindustrie werken, hangen een Turkse vlag aan hun balkon om maar goed duidelijk te maken dat niet elke Koerd een separatist is. Vele malen groter dan de grootste vlag is trouwens het spandoek boven een van de drukste winkelstraten, waarop de bevolking haar steun betuigt aan de lokale voetbalclub Alanyaspor, die dit seizoen voor het eerst in de Turkse eredivisie speelt.
Aan de enorme hoeveelheid horecagelegenheden, speeltuinen, scooterverhuurbedrijfjes, aanbieders van boottochtjes, disco’s, Turkse badhuizen en de vele, vele hotels is duidelijk, dat Alanya van het toerisme leeft. Maar dat valt momenteel niet mee. Vorig jaar nam ten gevolge van het oplaaiende geweld tussen Turkije en de Koerden, en eerder al vanwege de ruzie tussen Erdohan en Putin n.a.v. een door de Turken in het grensgebied neergehaald Russisch gevechtsvliegtuig, het aantal Russische en westerse toeristen met ongeveer 30% af. Wie goedkoop op vakantie wil, moet dus zeker nu naar Turkije komen! Het grootste gevaar waaraan ik hier in Alanya bloot sta, lijkt me voorlopig het verkeer. Ik kan na een week al wel zeggen dat ik nergens ter wereld meer vriendelijke en behulpzame mensen heb ontmoet dan hier in Turkije. Maar geef een Turk een gemotoriseerd voertuig onder de kont en hij verandert in een woesteling, voor wie de spelregels in het verkeer slechts in zeer beperkte mate gelden. Ergo: een Hollander op een fiets in Turkije speelt Russische roulette!
