Mijn meeste dagelijkse boodschappen doe ik bij Mehmet, die een piepklein buurtwinkeltje drijft aan de voet van de heuvel waarop mijn appartement zich bevindt. Dat betekent: zes trappen omlaag, dan honderd meter steile helling omlaag, en na gedane boodschappen dezelfde weg weer omhoog. Inclusief zes trappen. Er is natuurlijk een lift, maar ik dwing mezelf tot deze dagelijkse fysieke oefening. Wat dat betreft is er een ouderwetse zelfkastijdende monnik aan mij verloren gegaan.
Maar goed, ik wilde het over Mehmet hebben. Hij verkoopt de meest elementaire zaken voor keuken en huishouden. Genoeg en goedkoop. Maar voor een echt feestmaal moet je natuurlijk naar de Carrefour of een andere rijk gesorteerde gigant. Dachten we… Ik stond met mijn voortreffelijke wederhelft bij Mehmet in de winkel, en zij openbaarde hem dat ze zo’n zin in een gebakken visje had, maar vis zou hij wel niet hebben… Wat er toen gebeurde zal ik niet snel vergeten. Mehmet richtte zich op, wees naar de klok en zei: kom om acht uur exact terug!
Toen ik om acht uur (zes trappen af, honderd meter steile helling) opnieuw de winkel inliep, stond er een elektrische grill klaar, met daarop twee- reeds gefileerde en gekruide – vissen, gesneden aardappeltjes, schijfjes paprika en een paar tenen knoflook. Mehmet bestreek het geheel nog even met olijfolie en drukte me de grill in handen: tien minuten aanzetten, daarna kunnen jullie eten!
Ik beklom de steile helling, de grill als een schat voor me uit dragend. Ik nam voor deze keer de lift! Een kwartier later aten we een van de smakelijkste maaltijden die ik me zal heugen. Een mengeling van goed eten met mensvriendelijkheid. Voeding voor lijf en geest! En dat alles voor een spotprijs…
