Het was prominent in het nieuws: voormalig pastoor van de Oudkatholieke Kerk in mijn woonplaats Culemborg opgepakt wegens bezit van kinderporno. Dat roept grote verontwaardiging op! Vanwege het machtsmisbruik dat hierachter schuil gaat. Dit mag niet! Ook niet als er “alleen maar” foto’s zijn gemaakt. Boos maakt het me eens te meer, omdat S. en al die anderen werkzaam zijn in een bediening waarin vertrouwen en veiligheid cruciaal zijn. Ook als je met vakantie in Cambodja bent, reist je beroepsethiek met je mee! Die maakt deel uit van je identiteit, je ideaal en je geloofsverhaal. Het verhaal over God, dat door kruistochten, slavernij en terreur in alle eeuwen toch al zo gehavend is. Wie wenst aan zo’n verhaal nog geloof te hechten, als de vertellers ervan het met hun eigen gedragingen ontkrachten?
Dit alles gezegd hebbend, wil ik ook het volgende zeggen: ik heb in Culemborg bij diverse gelegenheden contact met S. gehad en – zonder dat ik iets wist van zijn seksuele problematiek – hem als een goede collega ervaren. Ook stadgenoten spreken unaniem met waardering en dankbaarheid over zijn werk in de gemeenschap. De leiding van de Oudkatholieke kerk heeft bekendgemaakt, dat S. bij zijn aantreden als pastoor openhartig over zijn neiging is geweest. Dat betekent dat hij er klaarblijkelijk zijn leven lang al mee te strijden heeft. Ik neem niets terug van mijn boosheid en verontwaardiging. En als “ze” aan mijn kinderen komen, sta ik niet voor mijn primaire reactie in… Maar je zult maar met dit defect in je systeem moeten leven. Mag ik ondanks alles en zonder iets te willen goedpraten, toch pleiten voor een klein beetje mildheid in het spreken en oordelen over mensen als S., en om dader en daad niet helemaal met elkaar te laten samenvallen?
