Voor een hardloper valt er onderweg van alles te zien. Een man die zijn hondje uitlaat en intussen stiekem achter een boom staat te pissen. Wandelende stelletjes op de dijk in diverse stadia van ontluikende verliefdheid. De nodige platgereden dieren. Twee statig stappende ooievaars in het veld, een witte reiger langs de Lek. Een mooi onderhouden oldtimer en nog veel meer. Mijn ogen hebben altijd wat te doen, terwijl ik intussen mijn oren laat strelen door de favoriete muziek op mijn i-phone. Ja, ik ben een dankbaar mens als ik mijn rondjes rond Culemborg loop. Maar volmaakte vreugde is het niet! Het zwerfvuil, werkelijk overal aanwezig, verstoort het echte paradijsgevoel. ‘Zwerfvuil’, het klinkt niet eens zo onaardig. Alsof het om wat incidentele stukjes afval gaat, per ongeluk in de open natuur beland en gejaagd door de wind wat rondzwervend door onze paden en lanen. De werkelijkheid is minder romantisch: het is schokkend veel rotzooi, door mensen onverschillig uit een autoraampje of vanaf de fiets weggesmeten. Lege blikjes Energizer en sigarettenpakjes vormen verreweg het leeuwendeel. Dat vertelt me iets over de gebruikers van deze consumptieartikelen. Die stemmen geen Groen Links, zal ik maar zeggen… En verder rennend komt de uitspraak van Schiller bij me op: tegen domheid strijden zelfs de goden tevergeefs.
