Toen ik – schoorvoetend – pensionado werd, raadde mijn oudste dochter mij een museumjaarkaart aan. Ik gehoorzaamde en heb sindsdien zo’n pasje in mijn portemonnee. Kijk ik terug op de afgelopen jaren, dan concludeer ik steevast dat ik veel te weinig profiteer van de voordelen die zo’n pasje biedt. Want lieve mensen, wat hebben we in Nederland prachtige musea, wat wordt er veel expertise, toegewijde aandacht en creativiteit gestoken in al die permanente en tijdelijke exposities! Wat een rijkdom aan geschiedenis, kunst, bijzondere collecties, volkenkunde en religie is er opgeslagen in die grote en kleine musea in stad en streek. Veel vaker doen, zeg ik telkens tegen mezelf, als het er eindelijk weer eens van gekomen is. Zoals afgelopen week in Utrecht, in het prachtige Catherijneconvent. Ik was een van de 65.000 mensen die tot nog toe de tijdelijke expositie over Maria bezochten. En deze blog heeft maar één doel: mijn lezers aan te moedigen dat ook te doen. Kan nog, tot eind augustus. “Hebt u niks” met Maria? Dan zeker doen! Want dan loopt u de kans op een nieuwe relatie! Misschien niet met de “moeder Gods”, maar toch zeker met Maria als oerbeeld van liefde, moederschap, toewijding, lijden (Stabat Mater) en vrouwelijkheid. Ik vond deze expositie een prachtige, soms zelfs ontroerende ervaring!
