Ooit was ik in te gast in een plattelandsdorpje in een van de noordelijke provincies van Ghana. Met nog een kleine dertig Nederlanders bouwden we, samen met de lokale bevolking, een schooltje voor de dorpsjeugd die tot dan toe les kreeg onder een hoge boom in de open lucht. Ter ere van onze komst werd ons een levend schaap gebracht. Welkomstgeschenk van het dorpshoofd, de chief.
Een van onze Ghanese vrienden, een reus van twee meter die dan ook de bijnaam Big Man had, ontfermde zich over het schaapje en zou zorgen dat het uiteindelijk met liefde bereid op ons bord terecht kwam. Voor een aanzienlijk deel van ons Hollandse gezelschap was dat geen prettig idee. Maar de nieuwsgierigheid won het van de aanvankelijke afkeer en Big Man had een groot publiek toen hij zich aan het slachten van het schaapje zette.
Het is intussen al twee decennia geleden, en ik heb niet alle details meer scherp. Maar één ding weet ik nog als de dag van gisteren: de welhaast liefdevolle en eerbiedige manier waarop Big Man dit delicate werk voltrok. Bij het dier was ook niets te merken van paniek, er leek sprake van rustige, of berustende, overgave. Ik weet wel, dat is interpretatie, het beestje kon ook geen kant meer op. Maar in de respectvolle wijze waarop Big Man zijn werk deed kon niemand zich vergissen. Hij deed het welhaast met tederheid, dankbaar voor dit leven dat geofferd werd om ons in leven te houden.
Het is die houding van dankbaarheid en respect die je vanouds overal ter wereld bij boeren kunt aantreffen, maar die door de op hol geslagen cyclus van productie en consumptie volledig teloor dreigt te gaan. Dat in Erichem bij een brand 20.000 varkens omkomen, roept voor alles immers de vraag op hoe het mogelijk is om zoveel dieren in zo’n beperkte ruimte te houden. Over eerbied voor het leven gesproken. Trouwens, kun je als ondernemer nog wel enig zelfrespect bewaren wanneer je op deze wijze je werk moet doen? In het verlengde daarvan: hoeveel respect - en zelfrespect - is er bij mij als consument, wanneer ik door mijn koopgedrag het voortbestaan van dit soort bedrijven dien…Dat goedkope hamlapje, het smaakt in ethisch en moreel opzicht als as in de mond!
