Best jammer om bij het naar buiten gaan weer een jas aan te moeten. Alle veelbezongen prachtige herfsttinten ten spijt, helpt dit jaargetijde me niet echt om elke dag met een stralende lach te beginnen. Het is me te donker, te nat, te guur, te zompig. Maar er zijn ook lichtpuntjes! Ergens rond de herfstvakantie mogen we de klok een uur terugzetten. En dan begint meteen ook het aftellen, want – zo houd ik mezelf manmoedig voor - vanaf dat moment zijn we weer over het donkere dieptepunt heen. Gewoon een kwestie van omdenken! En verder is het, voor mij en voor ieder die meer in lentelucht dan herfsttij gedijt, zaak om op het lange traject naar het volgende voorjaar lichtpunten te creëren. Daarom staan er in mijn agenda al mooie avondjes uit geboekt. Daarom gaan we alle familiefeesten van Sint Maarten tot en met Sint Sylvester weer vieren. En als de regen onze ramen geselt, bekijken we knus naast elkaar gezeten een spannende detectiveserie, dit jaar ‘A touch of Frost’, mooie toepasselijke naam ook! Natuurlijk heb ik zoals elke goede burger een afschuw van de misdaad, maar als entertainment is het stukken beter dan het Nederlands Elftal. En tegen het vroege duister en de grijze luchten steek ik ’s avonds waxinelichtjes en kaarsen aan. De jaarlijkse verkoudheid zal ik wel niet kunnen ontlopen, maar deze jongen van Jan de Wit gaat ook de komende herfst niet versagen!
