Hoewel voor het eerst in jaren ons gezin niet in complete samenstelling bijeen was rond de naamdag van Sint Nicolaas, hebben we het traditiegetrouw gevierd met wie wel aanwezig konden zijn. Inclusief de zak met (een bescheiden hoeveelheid) pakjes, met gedichten, een surprise, chocolademelk met slagroom en gevulde speculaas. En een spannend gezelschapsspel, zodat het ver na middernacht was eer ik mijn ledematen te ruste kon leggen. Moe maar voldaan. De discussie over de kleur van Piet had de vrouw des huizes in haar surprise verpakt. Bijgaande foto spreekt voor zich. Zelf citeer ik met instemming Umberto Tan. Gevraagd naar zijn opvattingen over de vaak zo verbeten discussie, pleit hij bij voor- en tegenstanders van Zwarte Piet voor empathie, voor ten minste een poging om je in de ander in te leven. Voorstanders van Zwarte Piet schieten uiteraard in de vlekken als ze zich voor racist uitgemaakt horen. Omgekeerd zouden zij, die alles bij het oude willen houden, misschien eens één keer met een gekleurde medelander moeten praten. Feit is wel dat we als gevolg van de discussies steeds meer roetveegpieten zien. Lijkt me een prima poldermodel!
