Dat president Trump de ambassade van de Verenigde Staten naar Jeruzalem overplaatst, wordt door zeer velen als een onverstandige en provocerende daad gezien. Maar er is ook een niet onaanzienlijk aantal mensen, dat deze actie als een zegen beschouwt. Ik bedoel daarmee in dit verband de evangelische christenen, in de VS en wereldwijd een niet te verwaarlozen beweging. “Evangelicals” huldigen de overtuiging, dat in de Bijbel het complete scenarie voor het verloop van de wereldgeschiedenis gevonden kan worden en dat Jeruzalem en het joodse volk daar een sleutelrol in spelen. Men meent dit goddelijke draaiboek vooral terug te vinden in profetische geschriften zoals Jesaja en Ezechiël, en in de Apocalyps van Johannes. Bijbelse profetie vat men in dit concept vrijwel uitsluitend op als toekomstvoorspelling. Op basis daarvan komt men tot de overtuiging, dat de stichting van de staat Israël in 1948, na een joodse diaspora van bijna 2000 jaar, een regelrechte vervulling is van voorspellingen van pakweg 2500 jaar eerder. En de inname van Oost-Jeruzalem tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967, waardoor de toegang tot de meest heilige plek voor gelovige joden, de westelijke tempelmuur, enige restant van de roemrijke “tweede” tempel, weer geopend werd, wordt gezien als een volgende stap in datzelfde scenario. De Amerikaan Hal Lindsey sprak in zijn bestseller “The late great planet earth “ in de jaren zeventig van de vorige eeuw, de verwachting uit, dat “deze generatie” de komst van de Messias zou gaan meemaken, want nagenoeg alle voortekenen waren in zijn ogen vervuld. Wel moesten de Gouden Koepel en de Al Aqsa-moskee nog plaatsmaken voor de “derde tempel”. Hoe? Daarover bleef hij wijselijk in het vage. Een aardbeving misschien? God zou er hoe dan ook wel wat op verzinnen. Anyhow, wat voorspeld was zou gebeuren.
Het is in dezelfde gedachtenlijn, dat talrijke evangelische christenen Trump’s actie begroeten als een volgende stap op weg naar de grote ontknoping, waarin Jeruzalem hoofdstad van de joodse staat en residentie van de Messiaanse koning, de Zoon van David, zal zijn. Wat blijft verbazen, is, dat mensen die zich voor hun visie op de realiteit zo stellig op bijbelse profeten beroepen, het meest kenmerkende van de profetenprediking met kennelijk gemak over het hoofd lijken te zien. Namelijk dat God niet woont in heilige huisjes, tempels of steden, maar dat Hij zich thuis voelt waar mensen gerechtigheid en vrede najagen. En zolang het Palestijnse volk in het “heilige land” schreeuwend onrecht lijdt, is Jeruzalem nog lang niet klaar om de Messias te huisvesten. Als ik de profeten tenminste goed gelezen heb...