Het is een mooie titel voor een theaterstuk, geschreven en gespeeld door een voormalig operatieassistent. Erik Krikke werkte in 2007 drie maanden in het veldhospitaal van Kandahar Airfield. Oorlogschirurgie, het is onder vakgenoten naar verluidt het neusje van de zalm. Zo heeft bijvoorbeeld de Eerste Wereldoorlog – als een soort bijvangst naast alle ellende – voor enorme progressie in medische kennis en vaardigheden gezorgd. Krikke wilde best! Met aan de debetzijde een jong gezin met twee kleine knapen waar hij onder tranen afscheid van nam. Kandahar Airfield in 2007: 24 uur lawaai van luchtverkeer, de schietbanen, bouwactiviteiten, voertuigen, aggregaten. De stank van dixi’s, de shitpit, kerosine. En stof, heel veel stof. Het veldhospitaal: een knutselwerk van wat containers en waaibomenhout, hoewel er aan de binnenkant weinig mis mee was: gecompliceerde chirurgische ingrijpen waren mogelijk. En buiten stond een gekoelde container in de zon, waarin alle afval verdween: operatiehandschoenen, bebloede kompressen en verband, geamputeerde ledematen… Krikke denkt: ik kan dat wel aan. Ik ben sterk, professioneel. Ik heb humor en een vlotte babbel. Maar thuisgekomen blijft hij gevangene van zijn herinneringen. Post traumatische stress. Een op de twintig uitgezonden militairen lijdt er volgens de statistieken aan. Jaren van vertwijfeld vechten volgen. Zich groot houden, niets zeggen, lange wandelingen naar nergens, momenten van zo grote wanhoop, dat hij zelfs een voortijdig levenseinde overweegt. Een goede vriend duwt hem de goede kant op: naar professionele hulp. Een lang proces volgt. In christelijke termen zou je het een wedergeboorte noemen. Opstaan en opnieuw beginnen, als een herboren mens. Maar wel met blijvende littekenen. Erik Krikke reist met zijn band Seven Bridges momenteel door Nederland. In een collage van teksten en subliem uitgevoerde liedjes vertelt hij zijn verhaal. Moet u gaan zien, als militair, als veteraan, als thuisfront. Maar misschien juist ook als u daar allemaal niets mee heeft! Want militairen worden uitgezonden door onze samenleving. Als normale mensen. Naar abnormale situaties! (https://www.operatiegeslaagd.nl/theater)
