Vroeger moest ik de verjaardagskalender op ons toilet raadplegen, maar ik vertrouw er al jarenlang blindelings op dat Facebook mij herinnert aan de verjaardagen van familie en vrienden. Een digitale gelukwens is een fluitje van een cent, en hoeft niet minder oprecht gemeend te zijn dan een vergelijkbare tekst op een kaartje van papier. Toch vond ik het een beetje onthutsend, onlangs door de makers van Facebook te worden bepaald bij de komende verjaardag van een inmiddels overleden vriendin. Over leven na de dood gesproken. Kennelijk bestaat er een digitaal hiernamaals waarin men voortleeft, in elk geval zolang nabestaanden daarvoor geen actie ondernemen. Is dit nu een eigentijdse variant van het Joodse adagium, dat een mens pas werkelijk dood is wanneer niemand je naam meer noemt?
