Waar eind vorige week het CDA zich ineens als pleitbezorger van het kinderpardon begon op te werpen, - zich met een schok realiserend dat onder de traditionele achterban toch wel heel veel mensen betrokken zijn bij dat kerkasiel in Den Haag - ging deze week het oppakken van gezinnen met jonge kinderen gewoon door. Ik ben maar een simpele burger en weet niet wat er achter de schermen allemaal aan lobbyen en ruilhandel plaatsheeft tussen de coalitiepartners. Er is een week respijt. Maar hoe moeilijk kan het zijn? Wanneer de coalitiepartners CDA, D’66 en CU werkelijk met de vuist op tafel slaan, kan er – met de steun van een meerderheid in de oppositie – acuut een op z’n minst voorlopig einde gemaakt worden aan het beschamende gesol met gezinnen met hier geboren en/of getogen kinderen. Intussen kan ik de dames en heren politici verzekeren, dat de vastberadenheid onder een toenemend aantal Nederlanders om verder onrecht niet te dulden, in hoog tempo toeneemt. Ik kijk niet vreemd op als we – wanneer er niet snel concrete politieke spijkers met koppen worden geslagen – te horen krijgen dat er nieuwe initiatieven van kerkasiel elders in ons land worden ontplooid.
