Je zult er maar wonen, in de ‘Kerk van Christus -stad’. Zo’n naam is ongetwijfeld al eeuwenlang goed voor allerlei lichtvoetige ironie. Maar dat is na gisteren voorgoed voorbij. In deze stad is iets gebeurd, waar de naam van Christus op geen enkele manier mee verbonden kan zijn, behalve in grote solidariteit met slachtoffers en nabestaanden. En verder moeten bezoekers van alle mogelijke Christchurches wereldwijd maar hopen dat de aanslagpleger het niet in z’n verwrongen hersens haalt om te claimen dat hij met deze aanslag het joods-christelijk erfgoed heeft willen verdedigen. Of zoiets. Extremisme begint, ook in ons eigen land, altijd met woorden, met suggestieve beweringen, halve waarheden, opportunistisch gekozen voorbeelden en verkiezingsleuzen als “tegen de islamisering van onze samenleving”. Uiteindelijk vallen er doden, altijd, overal weer. When will we ever learn?
