Onlangs zaten er een paar jongeren in onze binnentuin, druk doende met ballonnetjes en lachgaspatronen . Een kordate buurvrouw greep in. Wegwezen hier! Later, bij het grasmaaien, vond ik nog wat lege patronen. Van die zilverkleurige dingen, die je – als je er op gaat letten – werkelijk overal als zwerfvuil aantreft. Een paar klikken met de muis vertellen me dat je dit spul in “feestwinkels” kunt kopen. Ik weet niet veel over de werking en over eventuele schadelijke gevolgen, direct of op lange termijn, maar wat ik erover lees stemt niet vrolijk. Los daarvan, alleen al uit milieuoverwegingen lijkt het me hoog tijd om de ongebreidelde verspreiding van wat oorspronkelijk voor de slagroomspuit bedoeld is, krachtig aan banden te leggen. En waar minister De Jonge onlangs opwierp dat we in onze samenleving vaker een gesprek over het levenseinde met elkaar zouden moeten voeren, heb ik nog een suggestie: zullen we in het domein van ontspanning en entertainment eens proberen, de vrijheid en de blijheid wat meer in balans te houden? Normalere begin- en eindtijden bijvoorbeeld. En een wettelijke bovengrens aan het gehalte decibellen bij dancefestivals, in plaats van een paard-achter-de-wagenactie als het propageren van oordopjes om toekomstige gehoorschade te voorkomen. Een strenger beleid op het gebied van alcohol en andere genot(?)middelen, zodat we meer controle over ons eigen gedrag en groepsgedrag kunnen houden. De positieve effecten kan zelfs een minister bedenken: minder overlast in het publieke domein, minder vernielingen en agressie, minder gezondheidsschade op korte en lange termijn, minder rotzooi, minder noodzaak tot politieoptreden. Ik denk zomaar dat minder vrijheid op heel wat grote en kleine feestjes uiteindelijk voor alle betrokkenen meer blijheid oplevert.
f