Never a dull moment met Trump aan het roer. Hoewel het regelmatig billenknijpen is, want hoe zal onder zijn invloed de wereld van morgen eraan toe zijn? Het lijkt me goed dat de Nederlandse regering niet meteen instemt met het sturen van een marineschip naar de straat van Hormuz. Al zou deze optie toch nog wel eens realiteit kunnen worden als zachter alternatief voor het zenden van grondtroepen om de orde in Syrië te handhaven. Er zijn in Afghanistan en Mali in de afgelopen vijftien jaar teveel Nederlandse jongens omgekomen om een dergelijke risicovolle missie door de Kamer te kunnen loodsen. Maar we willen ondanks alles toch wel liever vrienden blijven met Amerika, en dat is ook begrijpelijk.
Wie Trump louter als lomp, impulsief en onberekenbaar typeert, vergist zich. Met alleen die eigenschappen bouw je geen miljarden-zakenimperium op. Gevreesd moet worden dat zijn statements wel degelijk overdacht zijn voor hij ze de wereld in twittert, al dan niet ingefluisterd door zijn spindoctors. Zo was er afgelopen week zijn uithaal richting vier gekleurde, progressieve Democraten die hij onder meer neersabelde omdat zij blijk geven van een kritische kijk op het nederzettingenbeleid van Israël.
“Antisemieten!” roept Trump en zeggen vele brave evangelicals in de V.S. en daarbuiten hem na. Van Israël moet je afblijven! Ook veel Joden, in en buiten Israël, zeggen het hem na, en durf dan nog maar eens je mond open te doen. Wie wil er als antisemiet worden neergezet?
Ik ben zelf terughoudend in het uiten van kritiek richting Israël. Ik houd enorm van het land, reis er dolgraag rond en ken er veel mensen die me dierbaar zijn. Ik bewonder de veerkracht, de bouwlust, de vitaliteit en de creativiteit van de Israëlische bevolking. Ik snap ook dat men resoluut van zich afbijt en geen enkele zwakheid wenst te tonen. Er zijn na 1948 teveel jonge Israëli’s in oorlogen verminkt en gesneuveld.
Maar toch … Ik heb maanden op de westelijke Jordaanoever doorgebracht en in die tijd ondervonden dat er ook een ander verhaal is, van een ander volk dat zich steeds verder in de knel voelt raken.
Als Europeaan en als christen zal ik wel nooit helemaal loskomen van een besef van collectieve schuld (van staat en kerk) jegens onze Joodse medeburgers in 40-45. Ik zet dan ook liever tegenover het hedendaagse Israël niet een te grote bek op. Maar ik ben heel blij dat er Joodse lobbyorganisaties zijn, in Amerika, in Nederland, in Israël, die het beleid van de Likud -regering kritisch volgen en opkomen voor het recht van de Palestijnen, zonder hun Joods-zijn ook maar één seconde te verloochenen. Dit soort organisaties, zoals Een Ander Joods Geluid, Breaking the Silence en Jewish Voices for Peace, verdienen onze warme steun! En van antisemitisme kun je deze mensen onmogelijk betichten!
