Le journal est un monsieur
“De krant is een meneer”. Ik heb altijd gedacht dat hiermee bedoeld wordt dat objectiviteit in het nieuws niet bestaat. Wat in de krant staat, is gekleurd, al is daarmee niet gezegd dat het fake nieuws is. Maar wel nieuws dat gekleurd wordt door de levensbeschouwelijke of politieke kleur van het desbetreffende ochtend-, dag- of avondblad. Vanmorgen begreep ik dat de uitdrukking “de krant is een meneer” ook nog een andere lading heeft. Het is niet zomaar een product van dun papier, bedrukt met tekst en foto’s. Nee, als de krant op tafel ligt, is er “iemand” bij ons binnengekomen. Een persoonlijkheid, met een bepaald karakter.
Het is vakantietijd. Onze vaste krantenbezorger is kennelijk de hort op. Het zij hem of haar gegund, onze krant ligt bij weer en wind altijd keurig om zeven uur ’s morgens op de mat. Rond oudejaar brengen we onze erkentelijkheid daarvoor tot uiting in een royale fooi. Ter zake, er is dus nu een tijdelijke vervanger en die heeft het nog niet allemaal op een rijtje. Wij kregen gistermorgen de krant van onze buren in de bus, en buren elders vermoedelijk onze krant. En ineens was er een vreemde “meneer” in huis. Andere opmaak, ander lettertype, andere volgorde, column op een andere plek, cartoon niet voorop maar achterop en nog veel meer dat anders was. Los van de inhoud, die best te pruimen was, los van de politieke kleur (die niet helemaal de mijne is, maar ook niet mijn weerzin wekt) … het is niet mijn krant. Het is een meneer die er oppervlakkig bekeken een beetje op lijkt, maar het is niet mon monsieur!
