Iets ‘met de Franse slag’ doen betekent: een nonchalante, rommelige of slordig manier van doen. Nu heb ik een Franse schoonzoon die een volstrekte perfectionist is en die ik nog nooit in enig opzicht rommelig of slordig heb zien acteren. Maar kennelijk heeft men in Nederland – wellicht sinds de Franse bezetting? – deze eigenschap als kenmerkend voor de Franse volksaard gezien, zoals we degelijkheid met Duitsers, beheersing van emoties met Engelsen en zuinigheid met Schotten of Zeeuwen associëren. En zoals bij zoveel clichés: er zal wel een grond van waarheid in schuilen. Toch zou ik op basis van mijn culinaire ervaringen tijdens de vakantie in Frankrijk “de Franse slag” allereerst anders definiëren. In mijn ervaring betekent het: je krijgt van alles veel. Een conversatie wordt royaal met expressieve gelaatsuitdrukkingen en gebarentaal gelardeerd. En een glas wijn op een Frans terras is ook echt een glas wijn, niet een bodempje wijn in een glas. Het tafeltje mag dan schuin staan of wiebelen, maar wat er op komt te staan is alles behalve lapwerk, het gaat er nooit afgemeten aan toe. En ik dacht: waarom gaan wij Hollanders zo graag naar Frankrijk? Misschien omdat men daar – en ja, dat zonnetje en die wijngaarden helpen erbij! – het leven hier en nu met alle zintuigen weet te vieren. Ik zou die slag nog wel wat meer te pakken willen krijgen!
