Voor veel traditioneel calvinistisch grootgebrachte mensen is een boektitel die claimt dat we deugen nog wel even slikken. Maar aan de succesvolle verkoop van Rutger Bregman's boek valt wel af te lezen hoezeer wij behoefte hebben aan een positief, bemoedigend verhaal, dat ons inspireert om hoopvol de hand aan de ploeg van een rechtvaardige en sociale samenleving te slaan.
Ik vond tijdens een interne verhuizing onlangs een boekje dat qua titel wel wat overeenkomst met dat van Bregman vertoont, maar dat veel eerder dan Rutger zelf het levenslicht zag. "De meeste mensen zijn aardig" is geschreven door toenmalig TROUW- columnist en redacteur kerknieuws Bert Klei. Hij was een kei in het met milde ironie schrijven over alle aardig- en eigenaardigheden van Hollanders, in het bijzonder op de vele kerkelijke erven die ons land rijk was (en is...).
Dat de meeste mensen best aardig zijn, constateer ik verrassend vaak als ik me per trein verplaats. Hoewel je incidenteel wel eens lomp of a- sociaal gedrag kunt waarnemen, valt me vaker op hoe gemoedelijk men de talloze ongemakken waarmee het openbaar vervoer ons bij tijden kan opschepen, accepteert. Berustend worden lange wachttijden doorstaan, gewillig laten we ons tijdens de spits in veel te kleine, overvolle treinstellen persen. Dicht op elkaar gepakt en angstvallig trachtend, ongewenste intimiteiten te vermijden, raken we soms in leuke conversaties verwikkeld en kun je pareltjes van Hollandse humor beluisteren. En nog onlangs zag ik hoe in een werkelijk extreem volgepakte trein mensen ruimte maakten en een plek vrij hielden voor een blinde jonge vrouw met haar geleide hond. Kortom, we zijn best aardig en deugen zeker voor een meter!
