Hoe vaak heb ik onze kinderen toen ze klein waren, niet in slaap gezongen met deze oude gospel: All night, all day, angels watching over me, my Lord…
Ik dacht daarbij niet heel concreet aan al dan niet gevleugelde wezens die niet aan de beperkingen van de zwaartekracht en andere aardse natuurwetten onderworpen zijn. Ik associëerde dat woord ‘engelen’ eigenlijk vooral met veiligheid, geborgenheid en hoopte dat gevoel met dit liedje aan de kinderen over te brengen. Je zou kunnen zeggen dat ik in dat dagelijkse knusse avondritueel eigenlijk zelf de rol van engel speelde.
Maar nu dit: ik bezocht vorige week een man, begin tachtig, die ruim een jaar geleden weduwnaar geworden is en hard zijn best doet om de eenzaamheid de baas te blijven. We hadden een leuk gesprek, maar zoals vaker gebeurt, kwam het eigenlijke onderwerp pas aan bod toen ik al met de deurknop in mijn hand stond. ‘Ik heb een engel gezien!’ Viermaal in de afgelopen tijd, op uiteenlopende momenten, in uiteenlopende situaties, onder meer één keer midden in de nacht, klaarwakker, had hij met eigen ogen een gestalte aanschouwd die hij als engel identificeerde. Hij kon deze gestalte zelfs vrij nauwkeurig beschrijven. Gesproken had hij (of zij?) niet, maar de verschijning had hem zonder woorden duidelijk weten te maken dat hij het goed deed in zijn weduwnaarschap, en dat hij vanuit de hemel gezien werd. Een keer was hij daarbij zelfs aangeraakt, een paar zachte hoofdklopjes, als een koestering. Het had hem allemaal niet verontrust of bang gemaakt, integendeel, het gaf hem rust en dankbaarheid.
Persoonlijk heb ik nooit een engel gezien, afgezien van mensen die voor mij als een engel zijn geweest. Maar om de cliché nog eens uit de kast te halen: er is meer tussen hemel en aarde. Ik denk dat veel mensen een ervaring als deze misschien liever voor zich houden, bang dat ze voor gaga worden versleten, of omdat het een dusdanig tere en intieme belevenis is die je overkomen is en waarvoor je zelf amper woorden hebt, dat je dat
niet zomaar aan iedereen durft prijs te geven.
Daarom aan degenen die deze blog tot nog toe hebben uitgelezen de oprecht serieuze vraag: kennen jullie zelf dergelijke ervaringen, of is aan jullie wel eens melding gedaan van een vergelijkbare gebeurtenis? En zo ja, hoe hebben jullie daarop gereageerd?
Reacties liever in een persoonlijk bericht of mailtje. Ik overweeg om er naar aanleiding van die reacties, (waarmee ik met de grootst mogelijke discretie zal omgaan!) een dienst aan te wijden.
