Het is een spannende vraag die je in onze tijd nauwelijks durft te stellen, maar in een – misschien voor mij wel te gewaagde en onmogelijke – poging om ook in de huid van Batseba te kruipen: had Batseba een keuze? Derde monoloog bij het beroemde verhaal over David, Uria en Batseba. U kunt het nalezen in 2 Samuël 11.
Batseba
“Je wist wat je deed, eigen schuld…!
Moest je zo nodig open en bloot je bad nemen?”
Ze zeiden het niet rechtstreeks, m’n vriendinnen.
Maar ik las het in de blikken die ze op mijn buik wierpen.
Jaloezie las ik er trouwens ook in!
Want ja, per saldo draag ik wel het kind van de koning!
Was het mijn eigen schuld?
Ik kan niet ontkennen… ik was me heel wel bewust van zijn
aanwezigheid.
Een man als David zie je niet over het hoofd.
En mijn eigen man?
Die leefde voor zijn werk.
Die was getrouwd met het leger.
Een wereld waar ik volledig buiten stond.
Waar hij me buiten hield.
Oorlog voeren is mannenwerk.
David zag me!
En zijn ogen vertelden me dat ik gezien mag worden.
Het was een spannend spel.
Maar het had spel moeten blijven.
Wat volgde was machtsmisbruik.
Het heeft de majesteit behaagd mij te nemen.
Ik ben een vrouw, wat kon ik doen?
Comments