Vannacht konden we een uur langer slapen. Daarmee is meteen de positieve kant van het jaarlijkse ritueel “klok terug” aangegeven. Zo’n uurtje extra sluimeren is me zeer welkom, al weet ik dat het over een half jaar weer payback-time is. Afgelopen voorjaar viel dat moment nota bene samen met de Paasmorgen. Dat betekende in mijn geval dat ik om 08.00 (lees: 07.00!!!) al present moest zijn bij het Paasontbijt in onze kerk. Over (vroeg) opstaan gesproken! Predikanten kunnen trouwens eens in de zoveel jaar in de Paaspreek van die nood een verkondigende deugd maken. In het Paasevangelie wordt immers in zekere zin de klok vooruit gezet. We reiken, al is het tastenderwijs en met de geestelijke slaap nog in de ogen, naar de in de verrezen Christus gegarandeerde toekomst.
Omdat ik redelijk optimistisch van aard ben, zie ik ook in het sinds vandaag weer veel vroeger invallen van de duisternis een hoopvol teken: het aftellen naar de kortste dag is alweer begonnen. Nog een kleine twee maanden en we zijn weer over het donkerste dieptepunt heen. En voor wat extra licht gaan intussen vanaf heden elke avond de kaarsjes aan.
Comentarios