Jona moet naar Ninevé. Daar ligt zijn missie. En geen zee te hoog of te diep... naar Ninevé zal hij!
Als de Eeuwige je in de kraag grijpt,
wakker schudt
door elkaar rammelt,
kopje onder duwt,
dan weet je in ieder geval dat Hij met je bezig is!
Ik kon niet anders meer dan roepen:
Kyrie-eleis, en meer van dat soort kreten.
Waar ik me tegelijkertijd voor schaamde,
want ik heb het altijd laf gevonden
om je alleen in nood tot God te wenden.
Ik weet het wel, ik was op een doodlopende weg.
Als Hij me niet achterhaald had,
had ik de rest van mijn leven in valse rust verslapen. Zachtzinnig was Hij niet.
Maar wakker ben ik wel nu! Ik mag opnieuw beginnen.
Ik weet de weg.
En of ik wil of niet: ik moet hem gaan!