Het grootste deel van mijn leven heb ik me meer dan lichtelijk verbaasd over het fenomeen royalty-watching. Toegegeven, Maxima zie ik graag en ik ben gewend, mijn dagelijkse push-up’s af te sluiten met een extra opdruk speciaal voor haar. Maar in al mijn levensjaren heb ik nooit het blad ‘Vorsten’ in handen gehad, me nooit verdiept in de hoeden van Beatrix of de volledige doopnamen van alle prinsjes, en nooit de aandrang gevoeld naar Den Haag te reizen om met eigen ogen de Gouden Koets te zien langskomen. Ik volg niet waar de Oranjes op vakantie gaan en hoe duur hun plezierjachten zijn, laat staan dat ik ook maar enig benul had van buitenlandse vorstenhuizen. Dat laatste nu is sinds corona – dat trouwens krans of kroon betekent – in hoog tempo aan het veranderen. We zijn intussen in episode 4 beland. Van The Crown, bedoel ik. Een mateloos boeiende serie rond alle wel en wee van het Britse koningshuis, de geblokkeerde en de gearrangeerde huwelijken, de soms helende maar vaker verstikkende invloed van tradities, de botsing tussen reglementen en systemen enerzijds en menselijke emoties anderzijds. Ik zeg: niet kniezen in je quarantaine, ga Netflixen en volg The Crown! Al is het maar, omdat het een geweldige manier is om je kennis van de geschiedenis van het Verenigd Koninkrijk, breder nog, de geschiedenis van Europa en zelfs de wereldgeschiedenis (denk aan Tweede Wereldoorlog, Koude Oorlog, de moord op Kennedy en nog veel meer) op te frissen en te verrijken. Ja, de lockdown heeft mij royalty-watcher gemaakt!
Comments