Dat duivelse Pieterpad! Overpeinzingen op... (9)

Vorige week weer twee etappes afgelegd. En niet de minste! Op dag twee moesten we, bij stromende regen, de Duivelsberg over. Gelukkig zijn daar op de meest steile trajecten een soort traptreden met leuning aangebracht, ik weet niet hoe we anders boven hadden kunnen komen. In combinatie met een tapijt van gevallen herfstblad zorgt zo’n regenbui voor een uitermate modderig en glibberig parcours, waarop we ons af en toe met kunst en vliegwerk staande en gaande moesten houden. Maar lieve mensen, wat een voldoening als je dan eindelijk boven bent en triomfantelijk kunt zeggen dat je de duivel verslagen hebt! Je moet soms de regen voor lief nemen, maar de zon schijnt ook in de herfst, oogverblindend zelfs als je haar tegemoet loopt. Het lage herfstlicht, de onstuimige wolkenluchten, de lange schaduwen, de roesttinten van het herfstblad, het biedt een mysterieus en misschien ook wel melancholiek schouwspel. Maar wat is het mooi!