Wat lijkt het nog maar kort geleden dat ik langs de Linge over de Appeldijk wandelde om de appelbloesem te zien. Heel uitbundig was het op dat moment nog niet, maar aan het weinige dat zich liet zien, viel al veel te bewonderen. Intussen is al die bloesempracht verleden tijd. De witte blaadjes die een tijdlang verwaaid en verregend op het asfalt lagen, zijn allang verteerd. Hun finest hour weer voorbij. Tsja, zo gaat dat met roem en eer en schoonheid: het is maar zeer betrekkelijk. Je kunt de tijd niet stilzetten. Er komt een generatie die nooit van Johan Cruyff gehoord heeft en aan wie je moet uitleggen wie Toon Hermans, John Lennon en Jimi Hendrix waren. De zomer is amper aangebroken, maar we gaan - zoals een boerenvrouw op ons dorp altijd placht te zeggen – ‘de nachtschuit alweer in’. Intussen blijft het de kunst om bewust en met volle teugen te genieten van het mooie en goede hier en nu. Kleine kanttekening: ik bedoel niet egoïstisch genieten, met bewust buitensluiten van alle kwaad en onrecht dat er ook is. Maar dat kwaad kan ons blind maken voor al het goede, nog afgezien van het feit dat allerlei lichamelijk, mentaal of sociaal ongemak het genieten behoorlijk kan frustreren. Toch blijft overeind, wat de Levensleermeester uit Nazareth ooit adviseerde: kijk vaker naar de vogels in de lucht en naar de bloemen op het veld en laat je niet mis-leiden door angstige bezorgdheid!
ความคิดเห็น