‘Het komt goed’ is het thema, waarmee de landelijke Protestantse Kerk dit jaar lokale Passion-vieringen stimuleert. PKN-landelijk voorziet daarbij in een keuzelijstje van musici die tegen gereduceerd tarief meewerken, tips en tools voor de organisatie van het geheel en, niet te vergeten, een bouwpakket voor het beroemde witte kruis, - in iets kleiner formaat dan het gevaarte waarmee we in de pre-coronajaren gewend waren, mensen te zien sjouwen tijdens de landelijke, op TV uitgezonden Passion. In mijn eigen regio, de West-Betuwe, maak ik deel uit van de werkgroep die dit evenement op de avond van Palmzondag hoopt te realiseren voor een groot aantal belangstellenden. Noteer meteen even: Beesd, Voorstraat, Sint Pieterskerk, zondagavond 10 april, 19.30 uur.
Ik heb me even afgevraagd of het passend is om in deze dagen, waarin beelden van verwoesting en menselijk leed op drie uur vliegen van hier ons alle lichtvoetigheid ontnemen, zoveel tijd, energie (en geld) in dit gebeuren te willen steken. Toch zeg ik ja tegen dit initiatief! Ik mocht me bezig houden met de inhoud van de viering en heb tijdens het schrijven van teksten geprobeerd, me in te leven in diverse ‘spelers’ in dit heilig spel. In de Romeinse soldaten die de opdracht krijgen, Jezus stevig aan te pakken en daarna te executeren bijvoorbeeld. Soldaten zijn uitvoerders, staan onder bevel. Natuurlijk, ‘bevel is bevel’ is een beladen term geworden (en moet dat vooral ook blijven!), maar in de context van toen deden deze mannen – onverschillig? geroutineerd? met fikse tegenzin? – uiteindelijk gewoon hun werk. Het lijntje naar militairen naar de jonge Russische dienstplichtigen is snel gelegd, onwetende en onmondige radertjes in een boosaardig systeem die doen wat hun opgedragen wordt, zonder kans op kritische reflectie, laat staan discussie over de aard van de bevelen en de achtergrond ervan. Of neem Maria, de moeder van Jezus: de verbinding met de ontelbare moeders vandaag in Rusland en Oekraïne is evident, en door talrijke zielen snijdt in deze weken dat zwaard dat ook haar ziel doorsneed. Denk aan Pilatus, de politieke opportunist, tot alles bereid om zijn eigen machtspositie en zijn mooie buitenverblijf in Caesarea aan de Méditerranée maar niet te verliezen… Kortom, het oude verhaal laat zich gemakkelijk met de actualiteit verbinden. De grootste uitdaging blijft om in dit verhaal van geweld, leugens, laster en politiek opportunisme, waarvan Jezus het slachtoffer werd, te horen dat zijn kruisweg geen doodlopende weg is geworden. Meer nog, dat deze weg een keerpunt heeft ingeluid en daarom zelfs vandaag ondanks alles hoopvol kan worden gezegd en gezongen: het komt goed! Ik zeg eerlijk, ik kan dat de ene dag met meer vertrouwen nazeggen dan de andere dag… en heb goede redenen om aan te nemen dat ik daarin niet alleen sta. Maar ik oefen het zondagavond 10 april graag samen met veel andere twijfelaars... tegen de klippen op!