Al vele jaren is er natuurlijk de ‘mast van Lopik’ in IJsselstein, die in elke adventstijd door een dappere club vrijwilligers weer wordt omgetoverd tot een kerstboomvorm, voor mensen onderweg op een van onze snelwegen al van vele kilometers afstand ver te zien. In mijn stad Culemborg hebben we nu voor het tweede jaar iets dergelijks. Kleiner van afmeting en hoogte weliswaar, maar met evenveel impact, zowel voor de lokale bevolking als voor de treinreizigers op de lijn Utrecht Den Bosch of vice versa. Wat is het geval? Het stuk staal, een monumentaal restant van de oude spoorbrug, en elf maanden van het jaar vooral een tamelijk lelijk object – zij het dan met historische betekenis – wordt in de donkerste tijd van het jaar met vernuftige verlichting omgetoverd tot een stralende engel aan de Lek. Wie in de vorm van dit constructie-onderdeel voor het eerst een engel herkend heeft en vervolgens uitgedacht heeft hoe deze vorm zichtbaar gemaakt zou kunnen worden, verdient wat mij betreft een eervolle vermelding in de Kronieken van Culemborg en een ereburgerschap van onze stad. Uitgerekend in de donkerste dagen van het jaar, om van de lockdown-maatregelen nog maar te zwijgen, staat die engel daar als een hemelse knipoog, die onze somberheid, ons geklaag, ons slachtoffergedrag en onze boosheid relativeert. Ja, ik geloof in engelen, zelfs als ze van ijzer zijn!
Kommentare