Een wijde kerk en een regenboogvlag

Ik heb vanmorgen een vlag uitgehangen. Niet de Hollandse, zelfs niet de Oekraïense, al heb ik die paraat voor als we landelijk nog eens iets aan een solidariteitsbetuiging zouden willen doen. Maar vanmorgen hing ik de regenboogvlag op. De vlag waarmee Paarse Vrijdag gemarkeerd kan worden. En ik hing die vlag aan ‘de Belder’, het monumentale gebouwtje naast de Trichtse Sint Pieterskerk, waar ik predikant ben. Anders gezegd: het was een statement namens onze kerkgemeenschap. Al realiseer ik me onmiddellijk dat niet alle individuele leden daar nou zo enthousiast over zullen zijn. Want natuurlijk, ‘ze’ mogen ‘het’ wel zijn, maar om daar nou zo nadrukkelijk de aandacht op te vestigen of voor te vragen… Doe maar gewoon, dan … etc. Toch hebben we deze vlag uitgehangen. Omdat onverteerbaar is wat je af en toe hoort en leest. Over wat er gaande is aan pestgedrag, intimidatie en discriminatie, zelfs aan lijfelijke geweldpleging. Ook in mijn mooie kleurrijke stad Culemborg trouwens. Daarnaast is ‘de kerk’ of misschien ruimer ‘de wereld van de godsdienst’ voor veel mensen van de LHBTQ+ gemeenschap bepaald niet synoniem met veiligheid, acceptatie en ruimte. Onder meer over deelname van homoseksueel geaarde gelovigen aan het Avondmaal is in onze dagen zelfs een kerkscheuring gaande. Dat wijst er overigens wel op, dat in beton gegoten opvattingen kunnen gaan schuiven. Daaraan hebben we vandaag als lokale kerkgemeenschap uiting willen geven door die vlag uit te hangen en daarmee zichtbaar te maken dat we, hoe onhandig en onwennig misschien ook, een wijde kerk willen zijn. Kijk trouwens ook even bij www.wijdekerk.nl