Gelukkig is het land...

Als ik vluchteling was, wist ik het wel. Het is dat het zo’n beroerd eind roeien is, maar anders koos ik voor IJsland. Eenmaal daar aangekomen duwen ze je vast ook niet zo gauw weer af. Eilanders hebben respect voor fysieke en mentale doorzetters. Zulke vastberaden en sterke mensen kun je altijd wel gebruiken. Als IJsland desondanks een brug te ver zou zijn, koos ik voor Denemarken of Noorwegen, nog boven Finland dat mij te dicht bij de Russische grens ligt. Maar hoe dan ook, alle vier genoemde landen scoren hoger dan Nederland in de Top Tien van Meest Gelukkige Landen in de wereld. Wij, Jan Kaas en Frau Antje, zijn vijfde geworden. Nog altijd met een mooi rapportcijfer, een dikke zeven, ruim voldoende dus. We zijn dit jaar zelfs stijger op de ladder van geluksvogels. Helemaal onderaan bungelen Afghanistan, Sierra Leone, Libanon. Het is dat Palestina nog niet meetelt als zelfstandige natie, anders was Afghanistan misschien dit jaar wel van de laagste positie afgekomen. Al met al niet zo verwonderlijk dat nogal wat mensen uit landen die significant lager scoren, een poging doen om in een van de top vijf of tenminste top tien landen een nieuw bestaan op te bouwen. De onderzoekers constateren – en gevreesd moet worden dat deze diagnose ook iets te maken heeft met de statement in de vorige zin - dat ondanks de hoge plek op de ranglijst de mensen in de meest gelukkige landen minder tevreden en dankbaar zijn dan in het verleden kon worden gemeten. Het kan dus echt nog gelukkiger, en misschien dat de pechvogels onderaan de ranglijst op dat punt toch hoger scoren dan wij. Want het gaat niet alleen over rijkdom, luxe en welvaart.  “Het gaat om vertrouwen, verbinding en de overtuiging dat iemand je steunt", vat directeur Jon Clifton van opiniepeiler Gallup het samen. "Als we een betere gemeenschap en economie willen, moeten we investeren in wat er echt toe doet: elkaar." Is dat niet een van de kernwoorden in het NIeuwe Testament?