Hallo Jumbo! Moet dat echt zo?

Even iets heel anders. De Jumbo in ons stadje was onlangs een weekje dicht. Er werd intern verbouwd. Een breder pad langs de kassa, meer ruimte voor de zelfscanners, de balie met rookartikelen en postservice een kwartslag gedraaid. Eerlijk is eerlijk, na die week constateerde ik dat het geheel er ruimer en doelmatiger op geworden was. Mijn aanvankelijke waardering sloeg echter om in diepe teleurstelling. Wat blijkt: aan de servicebalie wordt niet langer aan het innemen, wegen en frankeren en bewaren van poststukken en pakketjes gedaan. Deze klantvriendelijke dienst was trouwens in de supermarkt van de concurrent in onze stad al eerder verdwenen, een van de redenen waarom ik mijn boodschappen vaak bij Jumbo deed. Ik snap wel, het vergt veel tijd van de medewerkers die het vaak al druk genoeg hebben met het bijvullen van de vakken en het controle uitoefenen op en assisteren van onhandige mensen zoals ik bij de zelfscanners. Er valt aan de verkoop van wodka en andere sterke drank natuurlijk meer te verdienen, bedacht ik, constaterend dat de ruimte die tot dan toe voor de opslag van postpakketjes diende, nu opgevuld was met schappen, beladen met flessen zwaar alcoholische verfrissingen, waarvoor we tot dan toe nooit bij onze Jumbo terecht konden. Zo zit dat dus, het gaat om de centen, niet om de cliënten! Treurig droop ik af met mijn te verzenden pakketje, somber mijmerend over de teloorgang van de menselijke maat in talrijke maatschappelijke sectoren en nu dus ook bij Jumbo. De rekenmeesters zullen ongetwijfeld met harde cijfers aantonen wat we er allemaal voor teruggekregen hebben, maar om waarden als welzijn, samenhang, veiligheid en verbondenheid te meten, heb je een heel ander soort telraam nodig. Hallo Jumbo, je bent al groot genoeg! Laat je jouw grote oren wel de goede kant uit hangen?