Vincent van Gogh schreef ooit aan zijn broer Theo, dat bij een juiste combinatie van kleuren als vanzelf een gedicht ontstaat. Van de waarheid van die uitspraak raak ik moeiteloos overtuigd bij een bezoek aan het Kröller-Müller Museum, dat over de op een na grootste Van Gogh-collectie ter wereld beschikt. Wat een feest om een paar uur niets anders te doen dan zolang ik maar wil naar zijn schilderingen te kijken en al die levendige kleuren en vormen op me in te laten werken. Van Gogh, ooit als evangelieprediker begonnen, kwam in zijn jonge jaren tot de overtuiging dat hij meer voor God kon betekenen als hij zijn schilderstalent ontwikkelde. Dat moet wel een ingeving van Boven geweest zijn, als ik zie hoe de vele bezoekers geraakt worden, hoe ze ontroerd of juist vrolijk reageren op al die bekende en minder bekende werken, die daar met tientallen te bezichtigen zijn. Ik zeg: rij naar Otterloo, of Hoenderloo, verschaf je toegang tot Nationaal Park de Hoge Veluwe, pak een witte fiets, rijd in een rustig tempo door dat fantastische natuurgebied, en laat je raken door de geschilderde poëzie waarmee deze innerlijk zo gekwelde man onze wereld heeft verrijkt en waardoor hij nog altijd (s)preekt van een Werkelijkheid die ons verstand te boven gaat.
