Op weg naar ons vakantieadres in Frankrijk overnachten we in de Vlaamse Westhoek. Zeg maar tussen de talrijke militaire erevelden en oorlogsmonumenten die aan de Grote Oorlog herinneren. Die van 14-18 dus, die daar in Vlaanderen korter achter ons lijkt te liggen dan die van 40-45. We slapen in het Talbot House, in het stadje Poperinge. Poperinge lag achter de geallieerde linies en na de helse frontdienst konden de Britse militairen daar een paar dagen recupereren. Om te voorkomen dat men daarbij uitsluitend kroegen en bordelen zou bezoeken, kwam de Engelse chaplain Philip (bijnaam Tubby) Clayton op het idee van een soort militair tehuis, dat niet toevallig het uithangbord ‘Every Man’s Club’ kreeg. Daarmee werd duidelijk gesteld dat elke geüniformeerde hier als mens behandeld werd, zonder aanzien des persoons. Bijzonder om hier te mogen overnachten, tussen allerlei schilderijen, foto’s, meubelstukken en snuisterijen die uit die jaren bewaard zijn gebleven. Helemaal intact is ook de kapel op de zolderverdieping, die ook tegenwoordig voor logerende groepen (vaak bestaande uit militairen en oudgedienden) nog dienst doet. Het ontroerde mij dat een collega van meer dan twee generaties terug, in een tijd dat de manschappen als kanonnenvoer en pratend materiaal werden behandeld en de kloof tussen gewoon soldaat en officier oneindig diep en breed was, oog had voor de mens in uniform. Nu, meer dan een eeuw later, zijn het Britse oud-militairen die vrijwillig een aantal weken als gastheer dienen in dit gebouw, waarin alles herinnert aan een vreselijke en onmenselijke oorlog, maar ook aan menselijkheid, humor, kameraadschap en geloof als waarden die niet kapotgeschoten konden worden.
Комментарии