Ik heb Henk Kroes de hand geschud!

Henk Kroes? Wie is dat? Oké, ik snap dat niet alle lezers dan direct beet hebben. Maar voor wie van schaatsen hield (toen er nog ijs was) was de naam Henk Kroes even vertrouwd als die van Sinterklaas. Henk Kroes was de Friese ijsmeester, wiens veto of fiat bepaalde of de Elfstedentocht doorging. Er zijn minder belangrijke functies in Nederland! De laatste Elfstedentocht is intussen zowat een generatie geleden, maar de naam Henk Kroes leeft voort. En Henk zelf ook nog, gelukkig. Ik mocht hem de hand schudden vanmorgen, voorafgaande aan de kerkdienst in het mooie monumentale kerkgebouw van het Friese dorpje Boksum, dat twee kilometer van Hilaard afligt. En in Hilaard bevindt zich Nijkleaster, voor welks stichting Henk Kroes zich geweldig heeft ingezet. Nijkleaster is een in de afgelopen jaren gerestaureerde monumentale boerderij, waarvan zo ongeveer alleen het gebinte nog stond en die door het architectenbureau J.O.N.G. uit Balk op sublieme wijze gerestaureerd en verbouwd is. Verbouwd tot klooster. Een protestantse, of misschien mag ik zeggen oecumenische, kloostergemeenschap. Daarbij heeft de architect goed gekeken naar de traditionele vormgeving van kloosters. Maar hij heeft ook rekening gehouden met de hedendaagse aan luxe gewende bezoeker. Het resultaat: een prachtig gebouw, zowel buiten als binnen met grote zorg afgewerkt. Met zeer comfortabele gastenverblijven. Met een goede keuken. Met behoud van allerlei authentieke elementen uit het originele bouwwerk. Met als bonus boeiende beeldende kunst van een inmiddels overleden lokale kunstenaar, Jentsje Popma, die aan Nijkleaster zijn levenswerk heeft nagelaten. Zes ‘kloosterlingen’, onder wie drie predikanten, wonen permanent naast het kloostergebouw en verzorgen zowel de inhoudelijke als de logistieke en facilitaire zaken. Daarnaast zijn er niet-inwonende kloosterlingen (men hernieuwt jaarlijks de gelofte) en een hele grote groep vrijwilligers uit de kerkelijke gemeenten in de omliggende dorpen. Het totaal heet Nijkleaster Westerhus en draait sinds twee jaar. Ik was er dit weekend te gast, met nog tien geestverwanten. Midden tussen de eindeloze weilanden, met overal om ons heen in de verte kleine dorpjes met allerlei soorten torenspitsen. Nijkleaster heet in de Protestantse Kerk Nederland een pioniersplek. Gesticht daar, waar Geert Mak decennia geleden in de oude pastorie een boek schreef met als titel: hoe God verdween uit Jorwerd. Heel voorzichtig durf ik te zeggen: Hij is terug van weggeweest, of misschien nooit werkelijk weggeweest. Met dank aan Henk Kroes... en aan de kloosterlingen en vrijwilligers: het was er goed toeven, naar lijf en geest.