Dit is een blog voor insiders. Voor mensen die zich rekenen tot ‘de PKN’, de Protestantse Kerk in Nederland. Over die PKN valt veel goeds te zeggen. Bijvoorbeeld dat het gelukt is om drie kerkgenootschappen, met daarbinnen nog de nodige variaties, grotendeels onder één logo te krijgen, – en nog een heel mooi logo ook! Veel goeds valt te zeggen over al het werk dat op het Landelijk Dienstencentrum wordt uitgevoerd ten dienste van de plaatselijke geloofsgemeenschappen en wie daarin actief zijn. Er is het zinvolle internationale diaconale werk van Kerk in Actie. Er wordt mooi materiaal ontwikkeld en uitgegeven voor jeugdwerk, pastoraat, vorming en toerusting. Zo kan ik nog lang doorgaan. Tot en met waardering voor de wijze waarop, meteen bij het ingaan van de eerste lockdown, de scriba van de Generale Synode pastoraal in actie kwam.
Dat gezegd hebbend wil ik ook iets anders kwijt. Ik heb me in het afgelopen jaar soms verbaasd over de rol die ‘de PKN’ (lees: het Moderamen van de Generale Synode) speelt bij alle overwegingen waarmee we als plaatselijke protestantse gemeenten te maken hadden (en hebben) rond corona- gerelateerde zaken, zoals: hoeveel kerkgangers laten we toe, of liever nog helemaal niet; zingen we samen, of laten we enkelen namens de rest zingen; of luisteren we naar ingeblikte muziek? Ik herinner me hoe ‘de PKN’ zich enkele maanden terug geroepen meende om te melden dat 30 personen in de kerk wel weer kon (mits, enzovoorts), terwijl in de maatschappij alles nog op slot zat en bleef. Ik vond dat nogal voorbarig.
Vorige week gaf een ‘projectgroep’ namens het Moderamen de PKN -gemeenten in den lande ‘ter overweging’ om extra kerkdiensten voor gevaccineerde gemeenteleden te organiseren. Het leverde veel overbodige discussie op. En ik vraag me af: zitten we in den lande nu echt op dit soort Utrechtse Encyclieken te wachten? Naar mijn bescheiden mening zijn we als kerkenraad heel wel in staat om plaatselijk onze afwegingen te maken. Soms meen ik bij wat in ‘Utrecht’ wordt bekokstoofd wat Vaticaan- achtige pretenties te bespeuren, (met alle respect voor de huidige bisschop van Rome), of – wat minder theologisch ingestoken- de neiging om zich een beetje als management te manifesteren. Inclusief veel bureaucratie… Maar toch... de PKN... ik hou er van!
