Meestal weet ik voor ongeveer tachtig procent ruim van te voren wat ik wil gaan stemmen. Kieswijzer of Kieskompas helpt me over de laatste twintig procent aarzeling heen. Ook dit jaar wordt het Groen Links, ik zou niet weten waarom ik daar geheimzinnig over moet doen. Maar nu dit! Om de tijd die een mens dagelijks op het toilet doorbrengt, extra productief te maken, neem ik meestal iets te lezen mee. Vanmorgen was dat het vouwblad met de lijst van deelnemende partijen en hun kandidaten, van wie ik er volgende week eentje moet aankruisen. En daar vond ik, na “Oprecht”, op 26 (ook nooit van gehoord trouwens), op 27, met drie te verkiezen volksvertegenwoordigers, de partij ‘Jezus Leeft’. Dat zijn voor een christen vertrouwde woorden. Die klinken met Pasen in elke kerk, en ook op de overige 51 zondagen zijn ze op z’n minst impliciet te vernemen. Wat we er precies mee willen uitdrukken, is niet voor elke gelovige evident en over de betekenis wordt zeker niet eensluidend gedacht, maar het zijn hoe dan ook woorden die hoop en vertrouwen belichamen. Ik ken mensen voor wie ‘Jezus leeft!’ een enorme bron van inspiratie is voor hun inzet voor een meer rechtvaardige wereld, voor hulp aan vluchtelingen of voor het klimaat. Ik ken mensen voor wie het een geweldige troost betekent in diep verdriet, Maar ik heb geen kennis aan de mensen die hun tijd en energie hebben gestoken in het oprichten en financieren van deze politieke splinter. Je moet wel heel erg in een bubbel leven als je één seconde serieus gelooft dat je met deze partij ook maar de kleinste kikker van de kant kan duwen. De heren Van der Spek, Van Ooijen en Westhoven, toevallig alle drie in Giessenburg of Giessendam woonachtig, denken daar anders over. Mij lijkt het zonde (ja, in de Bijbelse zin van “je doel missen”) om zoveel energie, tijd en geld te laten weglekken in wat evident een kansloos Giessenburgs project is. Op z’n vriendelijkst zou ik het typeren als een typisch oer-Hollands staaltje van eigenwijzigheid, analoog aan de talloze religieuze clubjes en genootschapjes die ons land rijk is. Maar iets minder mild gesteld, ervaar ik in dit gebruik van een voor velen betekenisvolle geloofsuitspraak ook een zeker gebrek aan respect. Een grote Naam wordt hier gespannen voor een wel heel particulier politiek karretje. Al geloof ik graag dat de bovengenoemde kandidaten juist het tegendeel beogen en in die zin te goeder trouw zijn.
