Vorige week vakantie gevierd. Op ‘De Jagerstee’, een gezinscamping in Epe. Een van de vele RCN-campings in ons land, waarvan de eerste, Het Grote Bos in Doorn, ooit werd opgericht op initiatief van sociaal bewogen mensen binnen de -toen nog- Nederlandse Hervormde Kerk. Zij zagen betaalbare vakanties voor mensen met een kleine beurs voor zich, in een oecumenisch- christelijke sfeer. Overigens ook toegankelijk voor wie zich niet tot het christelijk geloof bekende. Tegenwoordig kom je ook op de RCN campings met een kleine beurs niet zo makkelijk aan een kampeerplek, zeker niet als je er eentje in het buitenland wenst te bezoeken. RCN is namelijk flink gegroeid, met een aantal prachtige locaties in Frankrijk, waarvoor je dan wel eerst een flink aantal kilometers over de Route de Soleil moet afleggen. Reken toltrajecten en de huidige brandstofkosten mee en je snapt dat je al een tikkeltje bovenmodaal moet verdienen om op zo’n mooie plek te kunnen recreëren. Ik bedoel dit niet als kritiek. De tijden zijn anders, en de organisatie is meegegroeid met de ontwikkelingen in de samenleving. Wat gebleven is, is de wens om mensen te verwelkomen in een open sfeer, met aandacht voor lichaam en geest. Daar hoort ook bij dat men zondags in de gelegenheid gesteld wordt om hetzij in de kantine, hetzij buiten op een speelveld of terras, een laagdrempelige viering bij te wonen die boven kerkelijke hokjesgeest uitstijgt. Tal van voorgangers bereiden zich daar al vroeg in het voorjaar op voor tijdens een studiedag, waarop de thematiek voor komende zomer grondig behandeld wordt. En de oecumene krijgt daadwerkelijk gestalte in de vieringen, waar de kerkgangers immers uiteenlopen van Hard Core Bible Belt tot Vrijzinnig Protestant. Een andere ideële doelstelling staat ook nog altijd overeind: RCN doet iets moois met de winst die gerealiseerd wordt. Deze wordt nog altijd besteed aan maatschappelijke projecten, onder meer voor mensen voor wie vakantie minder vanzelfsprekend is door geldgebrek of fysieke omstandigheden. Mooi dat professionele zakelijkheid ook in onze tijd kan samengaan met idealisme.
