Beste collega’s. De mondkapjes alweer voor het grijpen liggen? Wat zou de persconferentie van gisteravond voor invloed hebben op de aanwezigheid in kerkdiensten en andere activiteiten in gemeente- of parochie? Trouwens, hoe was de opkomst in jullie diensten eigenlijk in de afgelopen tijd, laten we zeggen na de voorlaatste persconferentie in september, toen bijna alle beperkingen opgeheven werden?
Mij valt in elk geval op, dat nogal wat mensen, die we in het verleden tot de vaste of minstens regelmatige kerkgangers mochten rekenen, nog altijd - of voor altijd? – schitteren door afwezigheid. Zonder dat ze ook de rest van de week angstvallig binnen blijven, ik kom hen op straat en bij activiteiten in het dorp wel degelijk tegen. Maar niet in de kerkdienst. Weten jullie nog hoe we riepen dat onze gemeenteleden het samenkomen en het samen zingen zo vreselijk misten? Heel eerlijk gezegd: ik lees dat nog niet echt af aan de opkomst.
Ik heb er geen zicht op, of al die afwezigen mij op zondagsmorgen als ‘televisiedominee’’ in huis halen. Technisch kan het en ik vind de registratie van onze kerkdiensten zelfs van voortreffelijke kwaliteit. Maar iets in me zegt, dat ik mezelf niet te rijk moet rekenen…
Ik ben heel benieuwd of jullie mijn observatie herkennen en hoe jullie daar op ingaan, denkend, (s)prekend en schrijvend. Accepteren jullie het als een tendens die toch al gaande was en door corona alleen maar versneld is? Of zouden de digitale mogelijkheden, tijdens de lockdown een geweldige oplossing die we dankbaar omarmden, nu ook hun schaduwzijde manifesteren? En wat moet je daar dan voor conclusie aan verbinden? Het zou fijn zijn wanneer we daar op de digitale fora met elkaar wat over konden reflecteren.
(Met excuses aan mijn niet-kerkelijke bloglezers voor het ditmaal wel heel binnenkerkelijke thema)
