De storm ging gisteravond zo tekeer, dat de vlag aan de toren van onze kerk zich volledig om de vlaggenmast gedraaid had. Alsof halfstok nog niet treurig genoeg is. In de kerk hadden zich een kleine twintig mensen verzameld. Een onzichtbaar veelvoud daarvan volgde het samenzijn online. Kinderen van de basisschool hadden tekeningen gemaakt. Met voorspelbare, maar daarom niet minder authentieke en indringende teksten: “ik wens dat er nooit meer oorlog komt; ik wens voor iedereen gelijkheid en vrede; ik wens dat men wist dat geweld niets oplost; ik wens iedereen dat je mag zijn wie je bent; samen zijn wij beter; geweld doet niks!” We lazen Psalm 126, we zongen Psalm 78 vers 14: ‘Mijn God, hoe snel vergeet men zijn bevrijding, blijdschap valt licht ten offer aan ontwijding’. We lazen het indringende gedicht dat Ad den Besten in 1986 schreef: ‘Nooit lichter ving de lente aan…’ (als Lied 709 in het Liedboek van 2013 opgenomen). Beslist even opzoeken! Over ‘verheugd maar huiverend’ verstaan: Gods vijanden vergaan. We dachten na over de vraag die de dichter opwerpt, hoe het komt dat we de vijand zo vaak niet herkennen in eigen hart en geest. Ik kon het niet laten om daaraan de vraag te koppelen waarom zoveel behoudende christenen in onze samenleving aantoonbaar en openlijk hun stem geven aan rechts-radicale politiek. Zelf kan ik maar één verklaring bedenken: angst. Angst om het ‘eigene’ kwijt te raken. Dat wat tegenwoordig in populistische peptalk handig wordt gelabeld als ‘onze joods-christelijke identiteit’. Maar angst is een zeer slechte raadgever! Komende zondag geeft het oecumenisch leesrooster ons een passage uit de eerste brief van Johannes. Met woorden die ineens krachtig binnen komen: ‘er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit…wie bevreesd is, is niet volmaakt in de liefde.” Daar moet ik nog eens goed over nadenken. En mogelijk citeer ik zondag onze nationale komiek, die in zijn korte, maar krachtige speech de dankbaarheid voor de vrijheid om te zijn wie je bent, combineerde met de verantwoordelijkheid om die vrijheid zorgvuldig te behoeden en aan de volgende generatie door te geven.
Comments