Deze blog is allereerst is voor Culemborgers, en voor ieder die in en rond Culemborg komt wandelen. Vergeet het Perenlaantje niet! Bij de Rijnlaan, aan de westkant van het spoor, onderaan de Lekdijk. De poëzie hangt daar letterlijk aan de bomen. Meteen bij de eerste lockdown in maart 2020 bedacht en opgezet door een paar creatieve, poëzie-minnende stadgenoten. Ze benaderden hun bekende Culemborgse dichters, en binnen de kortste keren hingen er wel dertig gedichten, tegen weer en wind beschermd, aan de perenbomen, te lezen voor elke wandelaar. En wie wandelt er eigenlijk niet? Sinds de eerste lockdown is het volkssport nummer1 geworden, geholpen door de stappenteller en de enthousiaste aanmoedigingen van de Hersenstichting en boegbeeld Erik Scherder (u weet wel, van bewegen, bewegen, bewegen…). Poëzie in het Perenlaantje, in het voorjaar, als de perenbloesem bloeit. Ik mocht afgelopen zaterdag het lint voor de derde editie doorknippen. Negen dichters hadden zich weer geopend voor de inblazingen van de muze, met onder meer een prachtige reeks verzen van vier regels over bijzondere vogels, met afbeelding, op kinderhoogte aan de stammen bevestigd en speciaal voor kinderen bestemd. In mijn openingspraatje heb ik de organisatoren bezworen, zich niet door de afwezigheid van een pandemie of het ontbreken van een lockdown te laten weerhouden om ook volgend jaar dit creatieve gebeuren weer gestalte te geven. En voor alle Culemborgers die dit lezen: u kunt deze week en de week daarna nog gaan kijken en lezen. Pak het Perenlaantje aan de Rijnlaan, volg daarna het klompenpad in de uiterwaarden richting Werk aan het Spoel, geniet daar op het terras een consumptie en keer voldaan terug, cultureel en fysiek verzadigd en verkwikt. Omgekeerde volgorde kan ook. Een initiatief als dit werkt ongetwijfeld niet alleen in Culemborg, dus bij deze het idee ook gedeeld met Capelle a/d IJssel, Houten, Zeist en Zwolle … en overal waar we wel wat poëzie kunnen gebruiken in het publieke domein! Waar eigenlijk niet?
